راستی این سرود را از اصغر شهید بیاد دارم:
کِی بودهای نهفته که پیدا کنم ترا
کی رفتهای زدل که تمنا کنم ترا
پنهان نگشتهای که شوم طالب حضور
غائب نگشتهای که هویدا کنم ترا
هرکسی قادر نیست آنچه را که شایسته سختن گفتن با خداست بر زبان آورد لذا برای راز و نیاز با او باید به نیایشهای امام زین العابدین توسل جست. دعاهای صحیفه را باید بخوانم و بعد حفظ کنم و زمزمه کنم. نیایشهای علی بن ابیطالب را بخوانم، حفظ کنم، زمزمه کنم.
اللهم حصن ثنور المسلمین بعزتک و اید حماتها بقوتک و اسبغ عطایاهم من جدتک
اللهم اغفرلی ما انت اعلم به منی فان عدت فعد علی المغفره
اللهم اغفرلی ما اتقرب الیک بلسانی ثم فالله قلبی اللهم اغفرلی ما وایت من نفسی و لم تجد له وفاء من عندی
من در سنگر هستم در اوج تنهایی سلاح بر دوش دارم، کرخه از کنارم میگذرد. در 2 کیلومتری دشمن مستقر است. تاکنون دوبار بلاد مسلمین را مورد تجاوز قرار داده است و اکنون چندین کیلومتر در خاک اسلام وارد شده است و ناجوانمردانه شهرها را میکوبد و نابود میکند. صدای رگبار و خمپاره همیشه در گوش است.
مردم روستاها و شهرها آوراه و سرگردان شدهاند. کودکان گرسنه و لرزان در آغوش مادران ترسان بسیار به چشم میخورد.
زمان میگذرد، عبور زمان در کنار برادران خاطره میسازد.
اعمال متحورانه و بیباکانه بچهها حماسه میآفریند.
منصور در کنار اصغر شهید سد و اصغر شاهد شهادت او بود.
اصغر در کنار رضا شهید شد و رضا شاهد شهادت اصغر بود و اما رضا در تنهایی شهید شد.
راستی شهدا همه با هم بودند و چه جمع باصفایی.
در شهادت منصور در مسجد اصغر شهید برای مردم از منصور حرف زد.
وقتی خواستیم که خانه اسکندری شهید برویم، اصغر شهید، شعار ما تشنه هستیم بهر شهادت را سرود در خیابان حصیرآباد.
وقتی منصور شهید شد رضای شهید در فراق منصور گریه کرد.
و صادق برای آنان نوحه میخواند و صدای دلنشین و پرجذبهاش مرا به گریه میاندازد.
بابک معتمد، قنادان زاده، امیر طحان در ساحل کارون بودند.
دهبان و احمد مشک در ساحل کرخه
شاید طبیعت جای دجله و فرات را با کرخه و کارون تعویض کرده است.
